تــــــو بصــــد آیـــنه از دیـــدن خود سیــــر نئی

من به یک چشم ز دیدار تو چون سیر شوم؟

 تو را برای وفای تو دوســــت میدارم

وگرنه دلبر پیمان شکن فراوان است

 تیــــر آهی به کمــــان دارم و آخـــــــــــــر روزی

انتقام دلِ خویش از آن چشم سیاه می گیرم

 تو نوشین لب میان جمع خاموشی ولی چشمم

ز هـــــر موج نگــــاه دلکشت پیغـــام می گیـــــــرد

 تا کی توان به مصلحت عقل کار کرد؟ 

یک چند هم به مصلحت عشق کار کن

 تــو مـپنـدار کـه از یـاد تـو را خـواهـم برد

من بدون تو به یک پلک زدن خواهم مرد

 
توانم گفت  مستم مي كني با يك نگه اما

حـبيـبـا درد هـجـرانت به گفتن بر نمي آيد