غرق خون بود و نمی مرد ز حسرت فرهاد
خواندم افسانه شیرین و به خوابش کردم

 غصه نخور مسافر هميشه اينجوري نيست
هميشه كه عزيزم راهت به اين دوري نيست

 غريبي بس مرا دلگير دارد
فلک بر گردنم زنجير دارد
فلک از گردنم زنجير بردار
که غربت خاک دامن گير دارد

 غم من رنگ دوران را عوض کرد
لباس  نوبهاران  را عوض کرد
ببين توفان آهم را که امشب
مسير باد وباران را عوض کرد