ای دل مباش یکدم خالی ز عشق و مستی

و آنـگـه بـرو کـه رسـتی از نیستی و هستی

 
ای نـگاهـــت نــخـی از مـخـمـل و از ابـریــشــم

چند وقت است که هر شب به تو می اندیشم

 
اي غايب از نظر به خدا مي سپارمت

جانم بسوختي و بدل دوست دارمت

 
امشب ستایمت ای پری فردا ز گفتن بگذری

فـردا زمیـن و آسـمان در شـرح تـو باشد فنا

 ای نـگـاهـت رونــق فــردای مـن

در تو معنی می شود دنیای من

 
ای عاشق دل سوخته اندوه مدار

رو نی به کام عاشقان گردد کار

 
ای خوشا آن دل که آزاری نمی آید از او

غیــر کـار عاشـقی کـاری نمی آیـد از او

 این چه عشقی است که در دل دارم

من از ایــن عشــق چـه حـاصـل دارم

مــی گـریـزی  ز مــن  و  در طلـــبــت

بــــاز هـــــم کــوشــش بـــاطـل دارم

 ای کاشکی به عالم تا چشم کار میکرد

دل بود و آدم آن را قربان یار میکرد

 
اگـــر جــهان هـمـه دشـمن شود ز دامن تو

به تيغ مرگ شود دست من رها اي دوست

 ای دیر به دست آمده  بس زود برفتی

آتش زدی اندر من وچون دود برفتی

 ای آرزوی دیده بینا چگونه ای؟

وی مونس دل ِ من ِ تنها چگونه ای؟

از ناز ونازکی اگر اینجا نیامدی

 اي دل اندر بند زلفش از پريشاني منال

مرغ زيرک چون به دام افتد تحمل بايدش

 ای چشم خمارین که کشد سرمه خوابت

از خواب برآرم که نبینند به خوابت

 این من و تو حاصل تفریق ماست

پس تو هم با من بیا تا ما شویم

 از ربــاعــی مــصــرع آخــر زنــد نــاخــن بــه دل
خط پشت لب به چشم ما ز ابرو خوشتر است

 از فـريـب باغـبان ايمن مشـو اي عـنـدليـب

پيش از اين منهم درين باغ آشياني داشتم

 ای عشق مدد کن که به سامان برسیم

چون مزرعه تشنه به باران برسیم

یا من برسم به یار یا یار به من

یا هر دو بمیریم و به پایان برسیم

 اختیاری داشتم دل دادم و دلبر گرفتم

حالیا دل بر گرفتن را ندارم اختیاری

 ای کاروان اهسته تر کارام جانم میرود

وان دل که با خود داشتم با دل ستانم میرود

 ای خوش آن شبها که با افسانه میلی داشتی

درد دل مـی گـفـتم و افـسـانه مـی پـنـداشتی

 اسیر فصل خزان گردد عمر انکه دمی

اسیر اشک کند چشم مهربان تو را

ازاین که به وبلاگ ما آمدید از شما ممنونیم

لطفا نظرات خود را برای ما ارسال کنید

afeebozorg@yahoo.com