ز یاران کینه هرگز در دل  یاران  نمی ماند 

ز روی آب جای  قطره ی باران  نمی ماند  

 زين همرهان سست عناصر دلم گرفت

شير خدا و رستم دستانم آرزوست

 ز جان شيرين‌تري اي چشمه‌ي نوش

سزد گر گيرمت چون جان در آغوش

 زنـدگـی قـصـه تـلـخـیست که از آغازش

 زندگی  يعنی  نشستن  در پناه يك  درخت  

مـرگ يعنـي  آبـرو ريـزي  بـراي  مـيز و تـخت

 ز رفـتـن تـو مـن از عـمـر بـي نصيب شدم

سفر تو کردي و من در وطن غريب شدم