دیدی که یار جز سر جور و ستم نداشت

بشکست عهد وز غم ما هیچ غم نداشت

 دسـتی بـه دامـن تـو و دسـتـی به آسـمـان

دستی دگر کجاست که خاکی به سر کنم؟

 در قيامت كه سر از خاك بدر خواهم كرد

باز هم در طلبت، خاك بسر خواهم كرد

 دوست دارد یار این آشفتگی

کوشش بیهوده به از خفتگی

 در عشق چه جاي بيم تيغ است

تـيـغ از سـر عـاشقان دريغ است

 دانی که چرا راز نهان با تو نگفتم؟

طوطی صفتی طاقت اسرار نداری

 دیدمت وه چه تماشائی و زیبا شده ای

ماه من آفت دل فتنه جانها شده ای

 دیـدن آن روي زيـبـا حـد هر كس نيست ليك

خوش نگاهي بر رخت دزدانه گاهي مي كنم