من اختيار نکردم پس از تو يارِ دگر

به غير گريه ، که آن‌هم به اختيارم نيست

چه عالمي که دلي هست و دل‌نوازي نه

چه زندگي که غمم هست و غم‌گسارم نيست

 لبخند معاوضه كن با جان شهريار

تا من به شوق اين دهم و آن ستانمت

 لب من بر لب او گر برسد میماند

اثر لذت آن بر لب من تا لب گور

 لحظــــه ي بغـــض نـشد حفـــظ کنم چشــمم را

در دلِ ابــــر نگــــهـــداري بــــــاران سخت اسـت

 گرچه رفتی ز دلم،حسرت روی تو نرفت

درِ این خانه به امید تو باز است هنوز

 گاهي به نوشخند لبت را اشاره كن

ما را به هيچ صاحب عمر دوباره كن

 گفته بودم که اگـر بـوسه دهی توبه کنم 

و دگــر بــار از ایــن گـونـه خـطـاهـا نـکنـم 

بوسه دادی و چو برخاست لبت از لب من 

تـوبه کـردم کـه دگـر تـوبـه بـی جـا نکنـم

 گرفتم در حضور خلق نتوانی سخن گفتن

به ما از گوشه چشمی نگاهی میتوان کردن

 گر ز ازردن من هست غرض مردن من

مـــردم آزار مــكــش از پـي ازردن مـن

گاهي به نوشخند لبت را اشاره كن

ما را به هيچ صاحب عمر دوباره كن

 گرچـه کـردم ذوقـهـا از آشنـاییهای او

انتقام از من کشید، آخر جداییهای او

 کس دل نمی دهد به حبیبی که بی وفاست
اول حبیب من به خدا بی وفا نبود

 کمند مهر چنان پاره کن که گر روزی

شوی ز کرده پشیمان، بهم توانی بست.

  کعبه یک سنگ نشانی است که ره گم نشود 

حــاجــی احــرام دگـر بند ببیـن یار کـجـاسـت

 که می آید بسر وقت دل ما جز پریشانی؟

که می گیرد بغیر از سیل راه منزل ما را ؟

 قفس دیدم رهایی  یادم  امد

تو رفتی بی وفایی یادم امد

قاصدك حرف دلم را تو فقط مي داني

نامه عاشقيم را تـــو فقط مي خواني

قاصــدك هيـچ كـس بــا مـن نيست

هــمـه رفتند ، تو چـــرا مي ماني ؟؟

 قاصدان را یک قلم نومید کردن خوب نیست

 قسم بر جامه عشقي كه از مهرت بتن دارم

فـرامـوشت نـخواهـم كرد تا جـان در بـدن دارم

 
قصه ی عشق بگوش من دیوانه چه خوانی؟

بس كن افسانه و خوابم كن و بگذار بمیرم

 قلب ِ مـن موقع اهدا به تو ایـراد نداشـت

مشکل از توست اگر پس زده پیوندش را

 فراموشم مکن چون من فراموشت نخواهم کرد
تو در من آتشی هستی که خاموشت نخواهم کرد

 فکر شنبه تلخ دارد جمعه اطفال را
 عشرت امروز بي‌انديشه فردا خوش است

 فاصله با آرزو هاي ما چه كرد
كاش ميشد در عاشقي هم توبه كرد 

 فكر ميكنم تو مهربون
همش دلت پيش منه
ببين يه عاشق چه جوري
هي خودشو گول ميزنه 

 فکر شنبه تلخ دارد جمعه اطفال را
عشرت امروز بي‌انديشه فردا خوش است

 فرق است ميان آن که يارش در بر
با آن که دو چشم انتظارش بر در

 فرستادم به کویش قاصد و بی طالعی بنگر

که خود با یار خود بیگانه ای را آشنا کردم

 فاطـمـیـه فـصـل بـیـعت بـا عـلی است

جرم زهرا (س)گفتن یک یا علی است

 غرق خون بود و نمی مرد ز حسرت فرهاد
خواندم افسانه شیرین و به خوابش کردم

 غصه نخور مسافر هميشه اينجوري نيست
هميشه كه عزيزم راهت به اين دوري نيست

 غريبي بس مرا دلگير دارد
فلک بر گردنم زنجير دارد
فلک از گردنم زنجير بردار
که غربت خاک دامن گير دارد

 غم من رنگ دوران را عوض کرد
لباس  نوبهاران  را عوض کرد
ببين توفان آهم را که امشب
مسير باد وباران را عوض کرد

 عقل ميگفت که دل منزل و ماواي من است
عشق خنديد که يا جاي تو يا جاي من است

 عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه سرشت

که گناه دگران بر تو نخواهند نوشت

 عشق باید بر زبان جاری شود

تا طبـیــب روز بـیــماری شــود

 عمریــه مونـدم توی مصــراع اول چشــات

فقط این فعل و بلد شدم که میمیرم برات

 
عادتم داد خیال تو،که به یادت باشم

یــاد مـن هم نکنی باز به یادت باشم