خودنمایی،کار ما را در گره انداخته است
قطره چون برداشت،دست از خویش،دریا می شود

 خلد گر به پا خاری آسان بر آید
چه سازم به خاری که در دل نشیند

 خوبي از اندازه بيرون ميبري انصاف نيست
دشمن جان بودن و شيرين تر از جان زيستن 

 خدايا ! بشکن اين آيينه ها را
که من از ديدن آيينه سيرم
مرا روي خوشي از زندگي نيست
ولي از زنده ماندن نا گزيرم

 خنده هايم گريه آور گريه هايم جانگداز
با غم امروز در اندوه فردايم کنون

 خوشست عمر دريغا که جاوداني نيست
پس اعتمــاد بر اين پنج روز فــانـي نيست

 خورشید چراغکی ز رخسار علیست

مه نقطه کوچکی ز پرگار علیست

هرکس که فرستد به محمد صلوات

همسایه دیوار به دیوار علیست

 خواهي كه جهان  در ره اقبال تو باشد

خواهان كسي باش كه خواهان تو با شد

 خلل پذیر بود هر بنا که می بینی 
مگر بنای محبت که خالی از خلل است

 خدایا نگاه کن درست تو چه وقتی

پر از اشکم اما میخندم به سختی

 خدایا!عاشقم،عاشق ترم کن

سراپا آتشم،خاکسترم کن

 خواهم از گريه دهم خانه به سيلاب امشب

دوستان را خبر از چشم پرآبم مكنيد

 خوب کردی وقت رفتن آمدی دیدی مرا

گر نمی دیدی مرا دیگر نمی دیدی مرا

 خواهم از گريه دهم خانه به سيلاب امشب

 خنده مي‌بيني، ولي از گريه‌ي دل غافلي

خانه‌ي، ما اندرون ابرست و  بيرون  آفتاب

 خویش را گم کرده ام در سنگلاخ زندگی

 خدا به خیر كند شوق من به عشق تو را

كه برگ خشكم و با آتشی هم‌ آغوشم